Muziek ontstaat niet zomaar. Ze wordt verzonnen en gespeeld op bestaande of gedroomde instrumenten, geïmproviseerd, meegedeeld of na lang overwegen neergeschreven of uitsluitend op elektronische geluidsdrager vastgelegd. Dit spanningsveld is tot op de dag van vandaag onophoudelijk in beweging.

Uitvinder van het nog onvoorstelbare, bedenker van nieuwe wegen, behoeder van traditie, maker van concert-, theater- en filmmuziek, … wat ook zijn esthetische of ideologische keuzes zijn, elke componist wil het medium muziek volledig doorgronden om het daarna met steeds evenveel verwondering opnieuw te ontdekken.

De opleiding compositie reikt de middelen aan om binnen deze ambivalentie een onderbouwde positie in te nemen. De zoektocht naar schoonheid vertrekt daarbij vanuit de weigering van de gewoonte, een niet aflatend fundamenteel bevragen van het volledige apparaat dat de muziekindustrie uitmaakt en waarin de sociale condities zijn ingebed: voor welk instrumentarium, voor welk publiek, voor welke omstandigheid?

Een overzicht van de cultuurgeschiedenis en de filosofie en de uitdieping van een muziekhistorisch besef zijn daarbij onontbeerlijke hulpmiddelen. Hoe componisten vroeger en vandaag steeds weerkerende vragen op verschillende authentieke manieren hebben beantwoord, komt tot uiting in een grondige studie van de partituuranalyse. Algemene muziekleer, solfège en gehoorvorming, vormen de basiscompetenties van elke klassieke musicus. Traditionele schrijftechnieken als harmonie en contrapunt verfijnen niet alleen het inwendig gehoor en voorstellingsvermogen, maar kunnen tevens fungeren als vertrekpunt van kritische reflectie bij de uitbouw van een persoonlijke en hedendaagse toonspraak. Daarom zit ook deze klassieke schriftuurstudie in de basisopleiding vervat, terwijl jazzharmonie en de toegepaste harmonie welkome uitbreidingen zijn.

Een componist dient een grondige kennis te verwerven van de instrumenten gekoppeld aan een intelligente kijk op de praktijk en de psychologie van het musiceren. Deze complementaire doelstellingen komen aan bod in een waaier aan theoretische en meer praktijkgerichte opleidingsonderdelen.

De algemene wetenschappelijke, historische en categoriserende inzichten uit de organologie en de akoestiek krijgen een specifieke invulling in de instrumentatie- en orkestratieleer. Klankrealisatie en klankonderzoek zijn dan weer een hedendaagse ontdekkingsreis doorheen de wereld van de live-electronics en software ter ondersteuning van de compositie.

Klavierpraktijk en koor ten slotte bereiden studenten voor op het algemener musiceren en het coachen van kleine en grotere ensembles. Deze competenties zijn onontbeerlijk voor de uiteindelijke realisatie van een masterproef en het persoonlijk artistiek project: een avondvullend concert met eigen werk dat volledig autonoom muzikaal vorm krijgt en waarvan de organisatie berust bij de componist.

Dergelijke organisatie vereist van de kunstenaar een ruime kijk die verder reikt dan het strikt muzikale. Opleidingsonderdelen als cultuurmanagement, muziek en recht en juridische en economische aspecten van de muziekindustrie tonen wegen die van droom naar werkelijkheid leiden.