20.01.18 – 28.01.18, 11:00, Camping in the millimetres kingdom

Naar jaarlijkse gewoonte organiseren de masterstudenten fotografie een tentoonstelling in de Zwarte Zaal. De Franse fotograaf Mathias Nouel werd uitgenodigd om hen daarin te begeleiden. Hij ziet de tentoonstellingsruimte in de eerste plaats als een microkosmos, waar verschillende spelers een houding tegenover elkaar moeten innemen. Deze oefening behelst tegelijkertijd een onderzoek naar verschillende manieren van samenleven. Hoe veraf of hoe nabij is dat ‘samen’ precies? Hieronder legt Nouel zelf uit hoe hij dat koninkrijk van millimeters precies opvat.

Voor deze groepstentoonstelling komt het er op aan om uit het fotografische werk van elke student een selectie te maken die op een zinvolle manier bijdraagt tot een gemeenschappelijke ruimte- en tijdservaring. Waar overlappen de verschillende gebieden, waarbinnen deze generatie jonge fotografen zich elk beweegt? De vraagstelling is in die zin politiek van aard dat ze individuele systemen wil overstijgen en op zoek gaat naar de vormen van verstandhouding of wrijving die het samenleven mogelijk maken. Zeker is het een programma van onderlinge verhoudingen. De beelden worden immers uit hun oorspronkelijk context gelicht om vervolgens nieuwe constellaties aan te gaan met iets anders, zij het de curator, de andere foto’s of genodigden. De tentoonstellingsruimte is de ideale broedplaats voor dit soort experiment en zal ongetwijfeld een invloed hebben op dit web van nieuwe relaties. Een koninkrijk van millimeters dat ons in staat stelt gemeenschappelijkheden en verschillen in kaart te brengen: tussenruimtes die we niet beschouwen als de inzet van een grensoorlog in guerillastijl [1], maar als zovele leegtes, waarbinnen een narratieve, emotionele en reflectieve schikking zich ten volle kan ontplooien. Omdat het tenslotte niet enkel gaat om een groepstentoonstelling, maar evenzeer om een collectief maakproces, trekken we ons vanzelfsprekend ook de logistieke, economische en organistorische kant van de zaak aan. Die beschouwen we niet zomaar als een noodzakelijk kwaad, maar integendeel als een integraal onderdeel van een onderzoek naar het effect van bepaalde productieparameters op het artistieke proces. Streefdoel van de workshop is al die verschillende domeinen op gelijke voet te plaatsen.

[1] Hoeveel plaats heeft een werk (…) nodig zodat het kan ‘ademen’? Als een zekere geldingsdrang al impliciet in de schilderijen zelf besloten ligt, wordt het moeilijk om het vijandige gefluister te negeren, dat elk van deze werken omringt. (…) We zijn niet ver meer van van de grensoorlog die groepstentoonstellingen al te vaak balkaniseren. – Brian O’Doherty in White Cube, The Ideology of the Gallery Space