27.02.25 – 09.03.25, #172 Marthe Merckx, HIEP HIEP HOERA

Gefeliciteerd! Je bent een jaar oud, je hebt het overleefd. Mijn kinderen, teder en liefdevol. Mijn eerste en oudste, daarvoor heb ik een zwakte. Iedereen heeft zijn favorietjes, lieg niet. Ik vind haar mooier, leuker en interessanter dan al mijn anderen. Ra ra ra, kun jij raden welke het is?

Ik wil niet dat mijn kinderen geseksualiseerd worden. Laat hen met rust, alsjeblieft, ik smeek het je. Dit is slechts een perverse fantasie van de volwassen man. Ik zou begrip willen tonen voor dit soort beesten, helaas kan ik dat niet. De doodstraf is volledig rechtvaardigd. .

IK GA EEN WAPENVERGUNNING AANVRAGEN.

Deze pure en reine wezens zijn van mij. Indien ze niet meer proper zijn, worden ze verworpen, verplaatst, verpulverd. Ik kan proberen hen schoon te schrobben maar ik zou de schade alleen dieper naar binnen duwen. Er is niets wat ik kan doen om ze te redden. Wat een schaamte, deze afschuwelijke, vervormde wezens, mormels. De baarmoeder heeft ze kapotgeknepen. Vuilheid is een ziekte die de longen en het hart aantast, dit valt niet weg te wassen met iets eenvoudig als water en zeep. Over mijn lippen krijg ik de laat van intimiteit niet. Nee, ik wens niet langer jouw tolk te zijn. Eenieder is op zijn minst achterbaks. Geparfumeerde lijken zijn het. Het is vermoeiend om moeder van dochters te zijn. Had ik maar zonen gebaard.

Ik schuil achter het kinderlijke als een schild ter bescherming, het onserieuze, het belachelijke, ik ben in in feite nog een klein kind. Alles wat ik doe, neem mij niet waarheidlievend. Mijn eigen deugd. Mijn eigen dwaasheid. Ik kan het mij inbeelden, de liefde waarmee poppen voor kinderen worden gemaakt. Ik kan het mij inbeelden. Heb geen hoge verwachtingen, ik zal je zeker teleurstellen.