Ik weet niet, dus ik ben

De zoektocht naar zin en betekenis is zo oud als de mensheid zelf. We dachten de antwoorden te vinden in religie, in politiek, op de vrije markt… Maar we vonden daar vooral chaos en oorlog en ongelijkheid en nog meer vragen. Godzijdank, vonden we computers uit en na lang ratelen en piepen hadden die het antwoord: 42. Juist ja. Terug naar de mensen, naar wetenschappers. Zij moesten het toch weten? Een van de grootste wetenschappers van de vorige eeuw, Stephen Hawkins wijde zijn leven aan het construeren van een theorie van Alles en ontdekte dat er niet één waarheid, één begin, één tijd of één universum is. Hij leverde het wetenschappelijk bewijs voor het feit dat we het niet weten. Dus daar staan we dan. Hulpeloos. Bang.

In dit essay gaat Lucas De Man dieper in op de bedreigingen van het menselijke in tijden van angst en algoritmes en pleit hij voor de kracht van het niet weten en het niet moeten.

Lucas De Man (1982) haalde zijn MA Literatuur in Leuven en ging daarna naar de regieopleiding van de Theaterschool in Amsterdam. Hierna heeft hij zich verder ontwikkeld tot cultureel ondernemer met een innovatieve werkwijze. Als creator en artistiek leider van Stichting Nieuwe Helden is hij al jaren bezig met het creëren van ruimte voor ont-moeting, momenten waarop je jezelf, de ander en de wereld tegenkomt, momenten waarop je het samen niet weet.

Verschenen in de reeks “Karakters”, prikkelend letterenmateriaal in zakformaat, een samenwerking van Studium Generale, HOGENT, Theater aan Zee en Uitgeverij Academia Press.