Making The World More Than Less Real
Feminist education – the feminist classroom – is and should be a place where there is a sense of struggle, where there is visible acknowledgment of the union of theory and practice, where we work together as teachers and students to overcome the estrangement and alienation that have become so much the norm in the contemporary university. Most importantly, feminist pedagogy should engage students in a learning process that makes the world “more than less real.”
— bell hooks, Teaching Community: A Pedagogy of Hope
Een tweedaagse bijeenkomst met lezingen, workshops en filmvertoningen. Sprekers en onderzoekers: Marwa Arsanios, Rebecca Jane Arthur, Barbara Debeuckelaere, Autocoscienza Writing Group (Alessia Arcuri, Lucia Farinati, Sara Paiola en Sara Ortolani), Laura Huertas Millán, Annie Jael Kwan, Nuraini Juliastuti, Benny Nemer, Laura Palau, Nataša Petrešin-Bachelez, Matylda Taszycka (AWARE), Lola Olufemi.
Het samengaan van feminisme en curatorschap kent een rijke geschiedenis, aanvankelijk aangewakkerd door een reactie op het gebrek aan vertegenwoordiging van vrouwelijke kunstenaars in tentoonstellingen, kunstcollecties en onderwijs. In de loop der tijd is deze focus geëvolueerd naar verschillende feministische perspectieven, waaronder het opbouwen en deconstrueren van archieven en verhalen, het creëren van nieuwe interpretatieve kaders en het identificeren van structurele ongelijkheden binnen de kunstwereld. In de afgelopen jaren heeft het curatorschap zich steeds meer verdiept in veranderende opvattingen over burgerschap, politiek en publieke participatie, met name in de context van sociale rechtvaardigheid en activisme.
Vandaag bevorderen intersectioneel feministisch denken en handelen ideeën over gelijkheid, vrijheid en zorg, waarbij traditionele gendergrenzen worden overschreden. Terwijl nieuwe ontwikkelingen in de kunst de curatoriële praktijk snel beïnvloeden, dringen ze niet altijd in hetzelfde tempo door in onderwijsmethodologieën. Met dit in gedachten vraagt Curatorial Studies zich af: Hoe kunnen we intersectionele feministische perspectieven verweven in het weefsel van curatoriële opleidingen en zo gelijke tred houden met een steeds veranderend cultureel en politiek landschap? Wat als we een curatoriële pedagogie omarmen die aanvoelt — een pedagogie waarin het lichaam, de doorleefde ervaring en de vloeibaarheid centraal staan — een benadering die interdisciplinair, sensueel en affectief is? Hoe houden we ruimte om ons bezig te houden met concepten als gesitueerdheid, collectieve actie en verantwoordelijkheid in curatoriële praktijken? En hoe kunnen we de verbanden erkennen tussen het curatorschap en de affectieve economieën van zorg en liefde? Zoals bell hooks ons herinnert, moet onderwijs verder gaan dan theorie en zich richten op de complexiteit van de echte wereld — een leerproces dat de wereld more than less real maakt.
De bijeenkomst bestond uit panelpresentaties, breakoutsessies en open discussies. De vier breakout-sessies nodigden studenten, curatoren, kunstenaars, onderzoekers en het bredere publiek uit voor intieme, besloten workshops, elk afgestemd op de hoofdthema's en presentaties van de conferentie. Deze sessies dienden als ruimtes voor reflectie op feministische strategieën, het verkennen van nieuwe pedagogische benaderingen en het samenwerken aan het ontwerp van een Code of Practice — een set uitvoerbare ideeën om structuren en curricula in kunstscholen en culturele instellingen te veranderen. Elke groep werd begeleid door onderzoekers van KASK & Conservatorium — Barbara Debeuckelaere, Benny Nemer, Laura Palau en Rebecca Jane Arthur — die hun onderzoek deelden, discussies stuurden en de gezamenlijke ontwikkeling van deze transformatieve code ondersteunen.
