Takahashi / Nishimura: Piano Music

Twee belangrijke hedendaagse Japanse componisten schrijven voor de piano met levendige beelden en heldere harmonie.

Akira Nishimura werd in 1953 in Osaka geboren en is een van Japans meest vooraanstaande componisten. Hij wordt veelvuldig uitgevoerd en opgenomen, hoewel veel van die albums internationaal niet verkrijgbaar zijn. Hij heeft bijgedragen aan alle belangrijke klassieke genres, inclusief opera. Er is een langzame maar onweerstaanbare dynamiek in de aantrekkingskracht van zijn harmonie in de meeste van zijn orkestwerken die wordt gedeeld door het trio stukken opgenomen door Lucas Huisman.

Nishimura’s Mirror of Star (1992) is een muzikaal beeld van de nachtelijke hemel dat de melodielijn doordrenkt met subtiele echo-effecten, als een halo van nagalm: ‘kalm aan de oppervlakte maar obsessionele angst dieper van binnen,’ aldus de componist. Twee jaar later voltooide hij een set van drie Visions voor piano, getiteld of Aqua, Flame en Invoker. Flame gebruikt alleen de onderste tien noten van de piano en gloeit met boventonen als Mirror of Star. Aqua is geïnspireerd op de rivier de Ganges en de begrafenisrituelen die op haar wateren plaatsvinden, terwijl Invoker een gebed is waarbij gebruik wordt gemaakt van de techniek van heterofonie, waarbij subtiel verschillende versies van dezelfde melodie over elkaar heen worden gelegd. Carillons of Ekstasis tenslotte, uit 1987, maakt ook uitgebreid gebruik van het lagere register van de piano en het bovenste octaaf om de sterrenhemel en de kloof tussen hen en ons op te roepen.

Keitaro Takahashi, geboren in 1986, heeft zowel in zijn geboorteland Japan als in Europa (vooral Zwitserland) gestudeerd en gewerkt. Zijn muziek beantwoordt aan de ambitie om deze verschillende culturen te integreren door instrumentale, elektronische of omgevingsgeluiden te gebruiken volgens Oost-Aziatische filosofieën en concepten. Fūrin evoceert een traditionele Japanse windgong van glas of aardewerk in een geluidsportret van een Japanse zomer die zachtjes wordt gedistantieerd door de piano voor te bereiden met rubberen stembanden. Vanaf 2014 gebruikt Ryouka ook een geprepareerde piano in een klankportret van de torenhoge bergruggen van het Tateyama-gebergte en in het bijzonder een schilderij ervan door de in Hiroshima geboren kunstenaar Genso Okuda. Shikkun (2018, rev 2022) is gescoord voor piano vier handen; net als Ryouka is de titel een neologisme dat Takahashi bedacht om een staat van gelijktijdige beweging en stilte te beschrijven die hij bedacht tijdens een mountainbiketocht in Japan.

Hedendaagse pianomuziek van twee toonaangevende Japanse componisten: Keitaro Takahashi en Akira Nishimura, een fascinerende reis van ongehoorde klanken, harmonieën, kleuren en klankkleuren.

Keitaro Takahashi, geboren in 1986 in Tokio, is een Japanse componist, mediakunstenaar en programmeur. Momenteel is hij research fellow bij CeReNeM (Center for Research in New Music) aan de Universiteit van Huddersfield in het Verenigd Koninkrijk. Zijn artistieke achtergrond ligt zowel in Japan als Zwitserland. Zijn artistieke interesses als componist richten zich voornamelijk op het creëren van muzikale gebaren en akoestische associaties onder het concept van de morfologie van geluidstexturen en de mix van verschillende compositietechnieken zoals Heterofonie, Micropolyfonie en Micro-montagemuziek.

Akira Nishimura werd in 1953 in Osaka geboren. Hij studeerde compositie en muziektheorie aan de Tokyo National University of Fine Arts and Music. Terwijl hij hedendaagse westerse compositietechnieken bestudeerde, ontwikkelde hij ook een sterke interesse in traditionele Aziatische muziek, religie, esthetiek, kosmologie, enz. wat hem ertoe bracht het concept van heterofonie en andere muziekvormen te ontwikkelen. Zijn werken wonnen vele prijzen, waaronder de ExxonMobil Music Prize, Queen Elizabeth International Music Composition Competition en de Luigi Dallapiccola Composition Award.

De Belgische pianist Lukas Huisman is een van de meest opmerkelijke en originele pianisten van zijn generatie. Van 2012 tot 2016 werkte hij aan een artistiek doctoraatsproject rond hedendaagse complexe solopianomuziek (Ferneyhough, Finnissy, Xenakis, Sorabji) aan de School of Arts Gent/Universiteit Gent. Hij creëerde Sorabji’s Symfonische Nocturne (PCLD0119) en nam dit monumentale werk voor solo piano op voor het label Piano Classics, waarvoor hij ook de pianomuziek van Takemitsu opnam (PCL10147), die genomineerd werd voor de Preis der deutschen Schallplattenkritik. Hij nam ook Michael Finnissy’s Gershwin Arrangements op (PCL10218).