Dit onderzoeksproject onderzoekt hoe wandelen wordt gebruikt als methodologie in diverse performancekunst-, ontwerp- en onderwijspraktijken, waarbij de belichaamde ervaring van wandelen door een reeks wereldbeelden wordt onderzocht. We richten ons op het creëren van “wearable utopias” (Jungnickel et. al. 2024) en performancekunst als ervaringsgerichte belichamingen van wandelmethodologieën. We stellen de vraag: hoe kan wandelen een methode worden om te subverteren en om van individuele naar collectieve actie over te gaan?

Op interdisciplinaire schaal ontrafelen we de belichaamde ervaring van het lopen door middel van een pluraliteit van ontologische en contextuele kaders, die kijken naar de verbinding tussen het bewegende lichaam en het territorium.

Zoals Springgay en Truman (2019, 14) beweren: “walking is never neutral”, daarom situeren we in dit project looppraktijken in hedendaags onderzoek en kunst, waarbij we hun erfenissen en ethisch-politieke implicaties ondervragen. Vanuit deze vraagstelling onderzoeken we individuele en collectieve processen van lopen, dwalen, aarden, positionering in de habitat (Ingold 2000; 2013) en maken, en hoe deze met elkaar verbonden zijn (Pasztory 2005; Escobar 2018; Bennett 2010). Het project bevordert daarmee fundamenteel onderzoek naar loopmethodologieën en hun transformatieve rol in de hedendaagse context.