Het doctoraatsonderzoek ‘Hidden in plain sight’ onderzoekt de beeldvorming en identiteit van lichamen vanuit geënsceneerde fotografie. Welk spel wordt er met onze perceptie gespeeld als we kijken naar beelden die een geconstrueerde realiteit laten zien?
Enerzijds onderzoekt Callemin de onbetrouwbaarheid van het fotografische beeld. Fotografie is, anders dan vele andere media zoals schilderkunst, gebaseerd op de werkelijkheid. Wanneer met een camera een geënsceneerd fictief beeld wordt gemaakt blijft dat beeld onlosmakelijk verbonden met de realiteit die zich voor de camera afspeelde.
Haast elk fotografisch beeld dat we vandaag te zien krijgen is bewerkt en toont een illusie voor het oog waarbij lichamen worden gemanipuleerd of zelfs hele beelden door software worden gegenereerd. Zo wordt het fotografische beeld een spiegel voor onze eigen blik en hoe we onze eigen betekenis projecteren op de visuele wereld.
In zijn studio creëert Callemin met de analoge trukendoos van de fotografie nieuwe werelden, soms gedurende verschillende maanden. Hele landschappen worden opgebouwd en in stand gehouden als een tweede realiteit die naast onze werkelijkheid bestaat. In deze landschappen plaatst Callemin mensen, dieren en zelfs bomen. De beelden dagen de perceptie van de kijker uit: Waar kijken we naar? Kijken we naar iemand die een rol aanneemt voor een camera of kijken we naar de werkelijke persoon zoals hij of zij is? Valt onze identiteit samen met ons lichaam? Of is wie we zijn een steeds veranderend concept dat ook steeds fictief is?
Op een tweede niveau gaat het onderzoek over de functie die fictie kan vervullen in onze levens. Wanneer het de mens aan de conventionele taal ontbreekt om aan geschiedschrijving te doen, kan het scheppen van fictie een manier zijn om grip te krijgen op de realiteit.
