Luna Demey
Baking creatures and other doughs

Different Class sprak af met Luna Demey, net afgestudeerd, die onder de naam CELEBR8 CULTCAKES betoverende taartcreaties maakt. Ze daagt verwachtingen uit, construeert verhalen en gaat in tegen de esthetische normen in de bakcultuur. Luna onderzoekt wat bakken te bieden heeft als artistiek medium. Bekijk haar werk op @celebr8_cultcakes.

DIFFERENT CLASS
Vertel eens wat over jezelf!

Ik ben Luna Demey! Voor mijn baksels gebruik ik de naam CELEBR8 CULTCAKES. Ik ben vorig jaar afgestudeerd in beeldende kunst met eetbaar werk. Tijdens mijn jaren op KASK & Conservatorium heb ik veel dingen geprobeerd, maar wat constant bleef was mijn liefde voor bakken. Het is iets wat ik al doe en waar ik van hou sinds ik een klein kind was, bakken met mijn moeder in de weekenden en op woensdagmiddagen, urenlang door het ovenraam kijken alsof er voor mijn neus een spektakel aan het groeien en rijzen was. Ik was het een beetje vergeten en was niet bezig met bakken, tenminste niet op artistiek niveau, omdat ik die link nog niet echt had gelegd. Maar toen kwam COVID-19 en net als heel veel mensen begon ik weer heel veel te bakken, tot het punt waarop we niet alles konden opeten. Mijn huisgenoten stelden voor dat ik mijn werk moest gaan verkopen omdat we het niet meer konden bijhouden. Dus begon ik mijn taarten te verkopen en realiseerde ik me dat ik hier veel meer mee kon doen dan alleen bakken en verkopen. Ik begon een esthetisch onderzoek uit te voeren, met een laag feministische theorie.

DIFFERENT CLASS
Je studeerde autonome vormgeving en vrije kunsten aan KASK & Conservatorium.Kun je ons daar meer over vertellen?

Autonome vormgeving is heel gemeenschapsgericht; studenten werken samen in een groot atelier en het idee is dat verschillende artistieke praktijken met elkaar gedeeld kunnen worden. Ik heb daar veel dingen uitgeprobeerd en bijvoorbeeld geëxperimenteerd met weven en performen. Na COVID ben ik in de master overgestapt naar vrije kunsten, waar je disciplines als schilderen, tekenen en installatie kunt vinden. Het is heel breed. Bij vrije kunsten kon ik de artistieke kant van het bakken ontdekken, omdat ze de faciliteiten en keukens in hun ateliers hadden. Ik studeerde af met een eetbaar project, maar uiteindelijk was niet alles meer even eetbaar. Ik experimenteerde met lagen epoxy op de taarten om te zien hoe lang de taarten het zouden houden. Sommige cakes waren maanden oud en vergingen. Het idee van vergankelijkheid is interessant om mee te experimenteren als je met voedsel werkt. Meestal werk ik zo lang aan een enkele cake, dan wordt hij opgegeten en is het werk weg, op reis door het darmkanaal en dan het riool in tot een andere vorm.

DIFFERENT CLASS
Was dit het concept achter je afstudeerproject, A XENOMOPRH'S CHIMERA?

Er zat eigenlijk een heel verhaal achter. Ik las in die tijd veel feministische literatuur en was helemaal in de ban van Het Xenofeministisch Manifest, van Laboria Cuboniks. Het gaat over feministische theorie; we zitten vast in een binaire wereld met een bepaald geslacht dat ons ervan weerhoudt om bevrijd te worden en de hoogste versie van onszelf te worden. Om dit te overstijgen wordt het idee van een digitale metaverse wereld voorgesteld, waar je je bewustzijn kunt uploaden en als geslachtloze entiteiten kunt leven. Ik dook dieper in dit concept en vond aanhangers van dit idee op Reddit die nog verder gingen en suggereerden dat de enige manier om vrouwenemancipatie te bereiken het uitsterven van de mensheid is. Maar de vraag is dan: Hoe kunnen we geëmancipeerd worden als we niet meer bestaan? Vanuit dat uitgangspunt heb ik een verhaal ontwikkeld waarin de mens al eeuwenlang is uitgestorven. Een nieuwe soort arriveert op aarde en begint archeologisch bewijs van het menselijk bestaan te vinden. Een van de weinige dingen die ze intact vinden is een bakboek, aan de hand waarvan ze proberen vast te stellen wie we waren. Ze zien de festiviteiten die rond taarten werden gehouden en proberen erachter te komen hoe deze rituelen werken. Wij mensen gebruiken taarten om verjaardagen en jubilea te vieren,... maar deze nieuwe soort maakt de verkeerde interpretatie. Ze beginnen te denken dat we deze taarten als hemelse, goddelijke entiteiten zien en creëren rituelen rond deze taarten om ze te eren en te aanbidden. En hier komt de potentiële emancipatie van de vrouw weer om de hoek kijken, want de vrouw is de schepper van de taart, zoals afgebeeld in deze bakboeken, en wordt in dit verhaal gezien als de opperste godheid. Ik probeerde de sfeer van dit postmenselijke verhaal te visualiseren in de installaties waarmee ik afstudeerde door het werk te behandelen alsof het bedoeld is als een archeologische taartententoonstelling voor niet-mensen in de grimmige diepten van de kelder van de school. De taarten die werden tentoongesteld konden worden geïnterpreteerd als overblijfselen van een vervlogen tijdperk, die een rituele geschiedenis met zich meedroegen.

DIFFERENT CLASS
Je kunt dit rituele aspect echt zien in de esthetiek van je taarten.

Ja, ik vind het echt belangrijk om dieper te gaan dan alleen catering, of gewoon iets bakken dat lekker is. Ik ben altijd op zoek naar een verhalende laag of iets dat me op een bepaalde manier uitdaagt. Bijvoorbeeld een taart maken die er niet eetbaar uitziet, maar wel geweldig smaakt. Op dit moment ben ik bezig met een taart van 2 bij 2 meter en 1,5 meter hoog. Het wordt een gedeeltelijk eetbare constructie voor de opening van een tentoonstelling. Ik vind het een uitdaging om iets enorms te maken dat 200 monden kan voeden. De smaakervaring is ook superbelangrijk, het is een andere laag waardoor je mijn werk kunt ervaren. Ik hou van brutalistische recepten. Een van mijn favorieten is het koken van sinaasappels met schil en al, ze in een blender gooien tot moes en het dan toevoegen aan het deeg. Ik experimenteer ook graag met zuurdesem. Het idee van een cultuur van kleine wezens die in het deeg leven, amuseert me.

DIFFERENT CLASS
Hoe vind je je weg als afgestudeerde?

Ik ben begonnen aan een nieuwe opleiding, een educatieve master aan KASK & Conservatorium. Een groot aspect van deze master is het leren opzetten van participatieve projecten, wat mij ook interesseert: samenwerken met andere mensen in de vorm van workshops en kijken hoe verschillende bakkersculturen samen kunnen komen. Vorig jaar las ik ook het werk van Silvia Federici, een feministische activiste en politieke theoreticus, die in de jaren zeventig het concept ' Counter-planning in the kitchen ' introduceerde. Dit houdt in dat de keuken wordt getransformeerd tot een ruimte van gemeenschap in plaats van isolatie en onderdrukking. De keuken wordt een politieke ruimte waar vrouwen kunnen samenkomen en nadenken over strategieën voor emancipatie. Ik vind het dus waardevol om met anderen te kunnen bakken en werken en ondertussen ideeën met elkaar te delen. Het is een droom om mijn eigen bakkerij en expositieruimte te hebben waar ik mijn werk kan delen en andere mensen kan uitnodigen om samen te werken met verschillende media en van elkaar te leren. Dat is hopelijk iets voor de nabije toekomst als ik afgestudeerd ben.