Het Kapitaloceen is het product van een scheiding tussen de westerse, moderne mens en het complexe levensweb ‘Gaia’, waar we deel van uitmaken en voor ons overleven afhankelijk van zijn. Kosmogrammen zijn (soms millennia oude) representaties van een ‘kosmos’ en haar verschillende ordeningen en interne samenhangen. Ze bestaan in iconografische, architecturale, performatieve en narratieve vormen, binnen wetenschappelijke, religieuze en artistieke tradities. Kosmogrammen leggen de nadruk op synthetische verbinding in plaats van analytisch onderscheid, holisme in plaats van specialisatie, het grotere geheel in plaats van het onderdeel. In hoeverre kan hun verbindende en speculatieve potentieel ons helpen om wereldbeelden te ontwikkelen voorbij het Kapitaloceen? Hoe kunnen we ze artistiek, dramaturgisch en performatief gestalte geven? Kunnen ze naast verbindingen representeren, ook zelf verbinden, op sociaal vlak? Hoe verhouden kosmogrammen zich tot mogelijke publieken, tot (tijdelijke) gemeenschappen?
