The Reading of Pleasure
Spelen om niet gespeeld te worden, Timeau De KeyserlopendOnderzoekSpelen om niet gespeeld te worden
Words worlding worlds, Sébastien HendrickxlopendOnderzoekWords worlding worlds
Soft Connection Lab, Dirk van GoghlopendOnderzoekSoft Connection Lab
Simple as ABC, Thomas BellincklopendOnderzoekSimple as ABC
On the way to my personal decolonization, Rosine MbakamlopendOnderzoekOn the way to my personal decolonization
On Instructing Photography, Michiel De CleenelopendOnderzoekOn Instructing Photography
Ecology of Color, María Boto OrdoñezlopendOnderzoekEcology of Color
White-centricity challenged through co-creation, An van. DienderenlopendOnderzoekWhite-centricity challenged through co-creation
Reflecting Light, Geert BelpaemelopendOnderzoekReflecting Light
Bekijk alle projectenNegotiating Realities
Negotiating Realities stimuleert transdisciplinair onderzoek dat gekenmerkt wordt door de poging zich te verhouden tot de complexe realiteiten waarin we ons bewegen: een veelheid aan fenomenen die naast en over elkaar heen bestaan. Dit scala aan realiteiten vormt een dynamisch gegeven dat steeds opnieuw moet worden opgevoerd, ontworpen en onderhouden door een hele resem, zowel menselijke als niet-menselijke, instanties. Met onzekerheid als centraal principe her-denkt Negotiating Realities toekomsten, hedens en verledens, los van normatieve constructen en met kritische aandacht voor de ongelijke machtsverdeling die speelt in objecten, technologieën, narratieven, attitudes en documenten.
De relaties die zich over de eeuwen heen ontwikkelden tussen representatie en realiteit, tussen het Westen en diens geconstrueerde anderen, tussen document en gedocumenteerde, tussen mens en ecologie etc. worden vaak gezien als eenduidig. Deze onderzoekscluster daarentegen omarmt de wazigheid, onhandigheid en onzekerheid die ook deel uitmaken van deze relaties. Negotiating Realities wil binaire dichotomieën gebaseerd op autoriteit, causaliteit en zekerheid achter zich laten en onzekerder middelen aanwenden. Onophoudelijk moeten we onze verhouding weten te bepalen ten opzichte van de overweldigende complexiteit die onze gecodificeerde realiteiten in stand houdt, wat des te meer het geval is in ons tijdsgewricht dat wordt getekend door crisis en catastrofe: op ecologisch maar ook op politiek, maatschappelijk en ideologisch vlak. Deze cluster wil zich ten volle bewust zijn van het ongemakkelijke comfort dat velen van zijn leden hebben, te kunnen spreken vanuit een geprivilegieerde en veilige positie, maar wil niettemin het vraagstuk verkennen wat het betekent te leven in een tijdperk van noodtoestand. Tegelijkertijd bevraagt deze cluster de positie van waaruit we beweren te leven in een tijdperk van crisissen.
Onzekerheid als methodologie
Negotiating Realities wendt onzekerheid aan als productieve methodologie die artistiek onderzoek richting twijfel, bevraging en experiment duwt. Dit behelst speculatie omtrent een huidige realiteit, schakelt verbeelding in om het potentieel van een schijnbaar stabiel verleden bloot te leggen en noopt ons hypotheses te formuleren over de mogelijkheden van morgen. Onzekerheid omarmen is een moedwillig dysfunctionele attitude die ertoe dwingt bestaande rollen aanhoudend te heronderhandelen. Onzekerheid als onderzoekshouding stelt onze normatieve handelingen in vraag en herbergt een emancipatorisch potentieel ten opzichte van een maatschappij die ingesteld is op resultaat, winst, exploitatie en nut. Enkel wanneer onzekerheid zich duidelijk manifesteert, en niet langer onder autoritaire strategieën schuilgaat, komen de productiviteit en openheid ervan aan het licht. In Negotiating Realities is de onzekerheid methodologisch en doordringt ze praktijk en onderzoek, proces en output, ongeacht discipline of onderwerp.
Deze onderzoekscluster stimuleert onderzoek dat urgente maatschappelijke kwesties aansnijdt, zoals duurzaamheid, dekolonisering en onze verantwoordelijkheden inzake artificiële intelligentie. Negotiating Realities omarmt strategieën als gedeeld auteurschap, belichaamde kennis, polycentrisme, essayisme, ontwerpen-door-maken, e.d. De cluster verwelkomt makers-onderzoekers met een kritische houding ten aanzien van de eigen positionaliteit, blinde vlekken en machtsposities.
Speculative Documentary
Speculative Documentary stelt het documentaire gebaar kritisch in vraag en doorbreekt daarbij de strikte genre-grenzen die de documentaire traditioneel hebben gecategoriseerd. Deze onderzoekslijn stimuleert een conceptuele, formele en methodologische herbeschouwing van de documentaire attitude en verkent de mogelijkheden van gedecentraliseerde, gedeformatteerde en polycentrische documentaires. Speculative Documentary baseert zich op gissing in plaats van op kennis. Het speculatief documentaire gebaar stelt zich open voor niet-aflatende onzekerheid, contaminatie, contestatie, mistigheid en rommeligheid in een zoekende omgang met meervoudige en veranderlijke realiteiten. Ondanks de sociale bewogenheid van heel wat makers blijven hedendaagse documentaires al te vaak de grootschalige epistemologische en ideologische onderneming onderschrijven die nauw verbonden is met projecten als het globaal kapitalisme, kolonialisme en antropocentrisme. De speculatieve documentaire echter daagt de dominante, normatieve en exploitatieve formattering van de documentaire kritisch uit en nodigt uit haar inherente machtsstructuren te onderzoeken.
Playfulness en performativiteit
Realiteiten zijn precaire, dynamische constructies die moeten worden opgevoerd om te bestaan. De afgelopen decennia formuleerden theoretici gesofisticeerde beschrijvingen van de praktijken die realiteiten, betekenissen, grenzen en lichamen performatief tot stand brengen. Binnen deze onderzoekslijn echter willen we onderzoek samenbrengen dat performativiteit verkent in de veelheid van haar processen, rituelen en expressies vanuit een praktijk gebaseerd perspectief. Het begrip performativiteit wordt contrapuntisch verbonden aan dat van de speelsheid. Speelsheid mag hier niet worden opgevat als een geprivilegieerde lichtvoetigheid. Als mens spelen we op vele manieren, spelen is essentieel voor onze cognitieve vermogens. Het vormt en informeert de manier waarop we de wereld kennen. Op een bepaald punt in ons leven schijnen we echter te stoppen met spelen, behalve in heel specifieke en welomlijnde contexten als sport en kunst. Maar vanuit ontologisch perspectief houden we nooit op te spelen, in die zin dat we op elk moment van ons sociaal en cultureel bestaan de overweldigende complexiteit en onzekerheid waarop onze gecodificeerde realiteiten berust moeten zien te navigeren. Speelsheid, zoals begrepen in deze onderzoekslijn, stimuleert onophoudelijk een heronderhandeling van bestaande rollen, als een destabiliserend maar positief engagement ten aanzien van het leven. Speelsheid impliceert een inherent collectieve praktijk, een doelbewust tijdverspillen, een niet-conformerend dispositief. Deze onderzoekslijn exploreert met dit emancipatorisch potentieel van de speelsheid een sprong in de inherente veranderlijkheid en onzekerheid van de realiteit.
Labour, laboratory, labyrinth
Hedendaagse productieketens en de dingen die ze produceren bevinden zich door hun schaal, ongrijpbaarheid en complexiteit in een ondoorzichtige en schijnbaar ondoordringbare laag. In een labyrint van grondstoffen, materialen, (onzichtbare) arbeid en (zowel voorziene als onvoorziene) producten hebben we de neiging onszelf veilig en naïef volledig buiten en los van deze ketens te situeren. Toch zien we onszelf steeds dieper verwikkeld met de dingen die we produceren en hun effecten op de realiteiten rondom ons, in die mate dat wijzelf, onze technologieën en onze leefomgeving niet langer strikt kunnen worden gescheiden. Door middel van een methodologie die zich richt op duur (zoals in arbeid en duurzaamheid) en nauwkeurig onderzoek (verwant aan laboratoriumwerk) is deze onderzoekslijn een poging onszelf doelgericht te betrekken bij de labyrintische realiteiten waarmee we ons hebben omringd. Veeleer dan het zoeken naar een uitweg uit de doolhof, is dit een bewuste poging er een positie in in te nemen en de erbij horende verantwoordelijkheid op te nemen.
Blind spot
Deze onderzoekslijn vormt een letterlijke blinde vlek, aangezien ze in eerste instantie anticipeert op de bijdragen van toekomstige onderzoekers aan Negotiating Realities. We willen ruimte voorzien voor onvoorziene, uitdagende, baanbrekende, inventieve, eigenzinnige … perspectieven op de realiteiten rondom ons. Deze onderzoekslijn staat open voor onderzoeksprojecten die misschien niet kunnen worden gelinkt aan de bovenstaande onderzoekslijnen maar wel veelbelovende inzichten, methodes en praktijken binnenbrengen in de cluster. Bovendien kan deze onderzoekslijn — al hoeft ze dat niet noodzakelijkerwijs te doen — de verbinding maken met de daadwerkelijke blinde vlekken die iedere onderzoeker en ieder project heeft, manoeuvrerend binnen en rond institutionele grenzen. Hoe gaan we om met onze eigen onvermijdelijke blindheden ten aanzien van onze machtsposities? Hoe blijven we ons bewust van hoe we onophoudelijk worden gemobiliseerd als vertegenwoordigers van het geweld dat we juist aan de kaak willen stellen? Het lijkt erop dat deze hiaten onvermijdelijk zijn omdat we altijd geïmpliceerd zijn in de realiteiten die we creëren. Binnen deze onderzoekslijn gaat het er niet om deze hiaten te dichten maar wel om ze te onderkennen en ermee in onderhandeling te gaan.