Licht is overal. Het onthult en vormt de wereld waarin we leven. Alles wat we zien, elke kleur, vorm of textuur die we waarnemen, de sfeer van een ruimte, zelfs de stemming waarin we verkeren, het is allemaal afhankelijk van licht. Ook in de kunsten maken veel (zo niet de meeste) disciplines gebruik van licht als onderdeel van hun praktijk. De praktijk van het toepassen van licht in een ruimte (belichting of lichtontwerp genoemd) wordt echter zelden erkend als een essentiële betekenisgever. Het lijkt als vanzelfsprekend te worden beschouwd. In een breed spectrum van artistieke praktijken mist licht paradoxaal genoeg zijn eigen zichtbaarheid en het theoretische kader om erkend te worden als een instantie die betekenissen genereert. Daarom wil Reflecting Light een levende discursieve praktijk rond verlichting opbouwen en verbreden. Wat bedoelen we daarmee?
Om licht in zijn volledige complexiteit te kunnen begrijpen, moeten we een taal ontwikkelen. Een levende taal die voortdurend verschuift en van vorm verandert, die een discursieve logica volgt die niet beperkt is tot schrijven of spreken, en die aanmoedigt om over licht te discussiëren, erover te dromen, het te tekenen, het te verbeelden ... Voortbouwend op de ervaring van licht en onze praktijk van lichtontwerp, willen we nieuwe samenwerkingspaden openen via deze gedeelde vorm van communicatie.
Licht speelt verschillende rollen en wordt dan ook op andere manieren besproken in verschillende kunstvormen. Het is dat wat het mogelijk maakt om een beeld af te drukken door een lens in film of fotografie, wat wordt vertaald in een schilderij, wat vorm geeft aan ruimtes voor performances en installaties, wat wordt geprojecteerd als een beeld op muren en objecten van alle vormen en texturen in mediakunst ... Al deze praktijken kunnen elkaar informeren.
Licht moet ontmystificeerd worden. Kennis over licht als fenomeen creëert een nauwkeuriger waardering van het ware potentieel ervan. Hoewel het fijn kan zijn om onder de indruk te zijn van de magie van licht en te genieten van de ongrijpbare aard ervan, mogen we licht nooit beschouwen als een vorm van tovenarij die onbegrijpelijk of onbeschrijfbaar is. Het brede potentieel van lichtontwerp voor artistieke expressie en dramaturgische structurering moet bestudeerd en begrepen worden.
Door lichtontwerp op te vatten als een artistieke praktijk, kan het gedeïnstrumentaliseerd worden, wat betekent dat wonderlijke, cosmetische of technische oplossingen niet langer centraal zullen staan in de praktijk. Hoewel licht kan worden gebruikt als een technisch instrument om sterke visuele effecten te creëren, is dit niet waar zijn eigenheid en dramaturgische kracht te vinden is. Het gebruiken, transformeren of toepassen van licht is een complexe en gedeelde praktijk, die nauw verbonden is met het creëren van ruimtelijke en tijdelijke ervaringen. Licht zelf kan worden gezien als een performer die rechtstreeks communiceert met een publiek of toeschouwer en niet louter als iets wat (menselijke) performers of objecten zichtbaar maakt.
Reflecting Light is een samenwerking met kunstcentrum Buda (Kortrijk), HAUT (Kopenhagen), Madhouse (Helsinki), DASPA (Kopenhagen) en UniArts (Helsinki).
