10.04.23, 20:00, Nicholas Van De Velde — Sonate diptiek

Staan de pianosonates van Franz Schubert niet bekend om hun jolige lotsaanvaarding, dan vormt zijn laatste bij leven gepubliceerde exemplaar toch enigszins een uitzondering. Zowel structuur als algemeen klankbeeld ademen evenwicht en zielerust uit, van het ingetogen en plechtstatige eerste deel tot het schier humoristische laatste. Het tegenovergestelde treffen we aan bij Bartók, die de piano in dezen tot het slagwerk rekent. Waar mineure modernisten echter in tomeloos gebeuk verzanden, gidst de Hongaarse estheet een gerodeerde vorm als de sonate een nieuw tijdperk binnen. Vertolker van al dat moois is Nicholas Van De Velde. Reeds op negenjarige leeftijd schreef hij een eerste concours op zijn naam, waarna hij onder ervaren vleugels kon uitrijpen tot de rasmuzikant die hij vandaag is.