The Art of Resonance – The Resonance of Art
Resonantie, afgeleid van het Latijnse resonantia dat letterlijk kan worden vertaald als echo of weerklank, wordt gewoonlijk in de fysica gebruikt om te verwijzen naar een respons van een object of systeem op een actie door de overdracht van energie. In de akoestiek slaat het op de versterking van klank door nagalm wanneer geluidsgolven van een bepaalde bron weerkaatsen op oppervlakken in de ruimte.
Van de fysica tot de kunsten treffen we resonantie aan in verschillende vormen van gedifferentieerde respons, mogelijk gemaakt door afstand en ontmoeting: resonantie als activering van zintuiglijke uitwisseling; resonantie als mobilisatie van de mogelijkheid tot reflectie; resonantie als overdracht van gevoel, gedachte, zintuigen en geheugen; resonantie als vorm van sociale relationaliteit en esthetisch-politiek engagement; resonantie als uitwisseling tussen het esthetische en het rationele, tussen kunst en denken, tussen praktijk en theorie; resonantie als relaties tussen zintuig, gewaarwording en betekenis, tussen perceptie en interpretatie, tussen manifestering en representatie, tussen mediëring en context. Resonantie beweegt tussen en overstijgt genres, media, disciplines, politieke en affectieve dimensies in een onophoudelijk spel van oscillatie en tesselatie.
Hoe kunnen we aan de slag met de notie van resonantie als zowel esthetische en politieke theorie en praktijk? Indien we resonantie beschouwen als gedifferentieerde respons veeleer dan als herhaalde echo, hoe kan die ons dan assisteren in onze zoektocht naar nieuwe vormen van interactie, formatie en transformatie? Hoe kan die ons helpen ons af te stemmen op niet-erkende instanties van affiniteit en solidariteit, overeenstemming en overeenkomst, en dominante ordes en structuren van betekenis en betekenisgeving uitdagen? Hoe kan de idee van resonantie verkend worden als principe en als methode, als praktijk en praxis die ingaat tegen de normen van representationalisme en oculair-centrisme? Hoe kan deze verkenning zorgen voor een opengooien van ons gedeeld begrip en begrenzing van tijd en ruimte, subject en object, ervaring en expressie, vertaling en samenwerking? Hoe beweegt resonantie, hoe kan het ons bewegen en in beweging brengen?
Formless Formation
Onderzoek naar vormloze, informele, performatieve manieren van samen werken, van experimenteren en coöpereren met verschillende krachten en vormen van sociale en artistieke organisatie vanuit en over verschillen heen.
Practical Aesthetics
Onderzoek naar vormen van denken en schrijven in resonantie en interferentie met de kunsten – veeleer dan over de kunsten – door ontmoetingen te faciliteren waarbij kunst en denken, creativiteit en criticaliteit tot leven komen, samenwerken en hun onderlinge resonanties ontdekken.
Discrepant Engagement
Onderzoek naar praktijken die met het oog op het openbreken van schijnbaar gesloten ordes van identiteit, representatie en betekenis, de nadruk leggen op barsten en breuklijnen, op incongruentie en de gammele, onvolmaakte aansluiting tussen woord en wereld, vorm en betekenis, gevoel en gewaarwording.
Sonic Bodies
Onderzoek naar denkwijzen en vormen van kennis door en met klank, op het her-denken van de relatie tussen muziek, materie en het lichaam, met het oog op het stimuleren van het geven van eenzelfde gewicht aan de waarden, kwaliteiten en intensiteiten van audio en gehoor als de mate, kwantiteit en verspreiding van visuele informatie.
Moving Audiences
Onderzoek naar artistieke onderzoeksvormen die sociale interferentie en interactie aanwenden als methodologie, en naar de manieren waarop mediëringsformats kunnen bijdragen aan het reproduceren of veranderen van machtsstructuren in maatschappij en kunst.