Elisa Deleersnyder
being

De meeste mensen houden er niet van                        verander , verkleur    en slijt.                en verlangen dat
het     zo lang als mogelijk blijft                           zoals het         is of was. een          onmogelijk verlangen 
want het                                                                            bevindt zich in een constant proces van         ,
of we dat nu                  of niet.     materie zijn allemaal veranderlijk door invloed van    ,      en           .
                                                                                          Als we                         aanvaarden, wie we
zijn als persoon, of van wie we waren, een getuige van waar we zijn geweest en het leven dat
we                                     hebben; dragen ze sporen van ons verleden met zich mee, en kunnen we de
dat het leven met zich brengt een (onder-)deel laten zijn van?                

• Elisa Deleersnyder

Centraal in het werk van Elisa Deleersnyder staat de esthetiek van het ontkleuren. Licht werkt voor een bepaalde duur in op stof en ontkleurt, vergaat, verkleurt. Kelder met zonnebank als atelier en een één jaar durend maakproces met de collectie being als tijdelijk resultaat.

Elisa Deleersnyder stelde een gesprek voor met Axel Vervoordt Company. May Vervoordt, sinds 50 jaar actief bezig op de stoffenafdeling en Hanne Van Vlierberghe, de jongste van het team, maar ondertussen ook al 4 jaar werkzaam in het bedrijf, ontvangen Elisa voor een koffie en een babbel over hun gedeelde interesses.

May Vervoordt
Je kreeg later interesse in textiel en mode dan je mede-afstudeerders of deed je eerst andere dingen?

Twintig jaar geleden studeerde ik mode, maar maakte de opleiding niet af. Ik ben daarna altijd professioneel met mode bezig geweest, ik had een atelier voor bruidskledij op maat en nam een meubelstofferingszaak over. Ik geef les in Marokeinbewerking, het werken met leer. Ik ontwerp en maak handtassen. Dit bracht me een breed werkveld, maar ik wou deze kennis ook eens in een persoonlijk onderzoeksproject gieten. Als je lang bezig bent met stoffen komen er steeds dezelfde vragen naar boven over hoe je ontwerpt, en met welke materialen je werkt. Zo ben ik mij gaan verdiepen in de esthetiek van het ontkleuren van kledij. Ik dacht aan een gesprek met jullie, omdat jullie ook met ontkleuren bezig zijn, maar bovenal vanuit m’n interesse in de gevoeligheid waarmee jullie dit soort proces omzetten naar de praktijk.

MV
We geven al bijna 50 jaar huizen vorm, waarbij we onze stoffen over een periode van 20 jaar schoon trachten te houden, zoals die fauteuil met gekleurd linnen die daar staat. Ik heb die hoes ooit nog zelf gekleurd. Het karakter dat de stof nu, na 35 jaar, nog steeds uitstraalt, is wat ons aanspreekt! We zoeken de schoonheid op in de imperfectie, ervan uitgaande dat stof mooier wordt met de tijd. Dat is ook het mooie aan uw werk: het is organisch, het blijft veranderen. In onze zoektocht naar mooie dingen kunnen de toepassingen heel uiteenlopend zijn, we laten ons inspireren door het textiel zelf. Kleurt u ook of doet u enkel aan ontkleuren?

M’n maakproces bestond uit verschillende kleur- en materiaalonderzoeken. De meeste stoffen zijn zodanig gefixeerd dat ze niet kunnen ontkleuren. Zelfs natuurlijk linnen heeft ontkleuringstijd nodig, soms verschillende maanden. Dit proces duurde me te lang. Daarom ben ik alles van natuurlijke stoffen zelf gaan kleuren met natuurlijke pigmenten. Vervolgens ontkleurde ik deze door middel van uv-licht. Eerst deed ik daarvoor testjes in de zon, dan met uv-boxen en uiteindelijk werkte ik samen met The Color Biolab (het experimentele lab voor kunst/design en biotechnologie aan KASK & Conservatorium) en Centexbel (Belgisch kunststoffenexpertise centrum). Centexbel heeft weerstations waar ze stoffen in testen en daar wist iemand me te vertellen dat ik het beste resultaat zou behalen met een zonnebank. Ik heb me dan maar zo’n verticale zonnebank in huis gehaald! Ik ben m’n silhouetten op poppen gaan belichten en het mooie van het proces bleek dat je hierdoor gericht kan gaan spelen met verkleuringen, ik weet niet of dit voor jullie ook interessant is?

MV
Ja, formidabel. Het is altijd interessant om te zien hoe je hier op verschillende manieren mee aan het werk kan, te beginnen bij de soorten pigmenten die je kan gebruiken. Met ui valt bijvoorbeeld veel te doen, maar de hoeveelheden die je nodig hebt zijn enorm. We kunnen moeilijk alle ajuinschillen van alle restaurants in Antwerpen gaan bijhouden om te gaan kleuren!

Ha! Nee inderdaad, maar voor de pigmenten zelf kan je alvast bij zeer degelijke handelaars terecht. Dus niet voor de schil zelf, maar om het pigment alvast voorbereid te kopen, waarna je deze handmatig in heet water kookt en vooral niet meer fixeert.

Hanne Van Vlierberghe
Zijn dat dan ook degenen die het felst verkleuren? In onze ateliers testen we ook dit soort dingen, met ijzersulfaten etcetera.

Ja, de kleuren zijn aanvankelijk heel fel en dan begint het ontkleuren in patronen. De silhouetten zijn ook daarop ontworpen, als pure, esthetische draagervaringen.

MV
Dat het past, dat er een dégradé in zit. In een carrévorm kan je geen dégradé zetten. Het moet een beetje fluide zijn.

[Elisa laat haar collectie zien aan de hand van haar beeldmappen.]

Maar ook dat er verschillende manieren zijn waarop je m’n stukken kan dragen. Bij één jas zitten er in de rug allemaal knoopjes: je verbindt ze binnenin met lintjes zodat er een plooilook met verschillende belijningen verschijnt. Hier zie je een jurk in een grote maat met drukknopjes of deze rok heeft allemaal kleine gaatjes en dus veel plooivariatie, waardoor je ook vele soorten mensen en maten kan kleden. De drager krijgt de keuze. Het kleurenpalet is heel natuurlijk zoals tinten roze, bruin, zalm. Wat ik belangrijk vond, is dat de silhouetten niet te groot waren of plooimogelijkheden hebben om die verkleuring visueel te kunnen inzetten.

MV
Zo heb je bij het openvallen ervan iedere keer die nuance, schoon!

Als ik bijvoorbeeld deze jas openleg, krijg je de verkleurlijnen te zien. Het item heeft een aantal uur uv-tijd gekregen om dit resultaat te bekomen. Al mijn stukken hebben een soort van fiche die eraan vasthangt met daarop de materiaal- en pigmentsoort en het aantal ontvangen uren uv.

HVV
En na die uv-tijd, fixeer je het dan?

Momenteel is het nog niet gefixeerd.

MV
Dus het proces kan verderlopen?

Ja, in principe wel. Dat is nog een belangrijke vraag: in hoeverre wil je dat het blijft verkleuren of niet? Dit is bijvoorbeeld een top die oorspronkelijk heel donker was, maar die al heel veel belichting heeft gekregen, ongeveer 53 uren.

HVV
En de basisstoffen zijn altijd 100% linnen, of is er een bepaalde variatie?

Ik heb vooral gewerkt met linnen in verschillende grammages, met katoen, leer en bijvoorbeeld metaal in de afwerking. Een kokerrok als deze, geweven met paard- en rundsleder, strop je naar voorkeur rond je middel. Je kan die strookjes ook verschuiven, zodat je een grafisch weefpatroon krijgt.

HVV
Dat is echt een ambacht!

MV
En dat heb je zelf geweven?

De test heb ik geweven, maar een leerling hielp mij met de rest. Ik stak ook veel tijd in het zoeken naar patronen die zoveel als mogelijk uit één stuk bestaan en hoe ik dan met de overblijvende snijresten nieuwe dingen zoals accessoires kon maken.

MV
Er zitten hele mooie dingen tussen. Het roept ideeën op, niet alleen om het zelf te dragen, maar ik zie het ook binnen een thematentoonstelling over ambacht werken.

Interessant, m’n stukken worden momenteel in het donker bewaard. Ik weet nog niet goed wat het vervolgverhaal wordt, maar zie veel mogelijkheden.

HVV
Zou je er graag een kledingcollectie van maken?

Ik ben ook geïnteresseerd in interieur en accessoires, om het concept meer open te trekken. Ik sta open voor alle experimenten wat het spelen met gevoeligheden in materie betreft.

MV
Ik vind het enorm interessant om te horen en zien met wat je bezig bent. Ik zou graag je collectie eens komen bekijken in je atelier. Hoe spreken we verder af?