Raouf Moussa
As far as we imagine

In As far as we imagine zoekt Raouf Moussa naar plaatsen, grenzen. Meanderen in een wereld zoals we die denken te kennen en de beelden en reflecties die de wereld ons meegeeft. Hoe jij en ik de wereld zien en hoe de wereld wil dat we die zien. Zoekend naar een horizon die nooit is waar je zelf staat.

Laurent Derycke
Je start met schilderijen?

Raouf Moussa
We groeien op met vormende beelden. Een beeld van een bepaald landschap kleurt je visie erop. Ik was vroeg bewust van die constructie. Beelden van Nederland die een idee van een land propageren. Het hele koloniale verleden krijg je niet te zien. Het hele idee van een landschap zint me ook niet. Alsof je een land kan vatten in een beeld als een onbewoond iets. Ik zoek ook naar wat mijn relatie is tot land en hoe dat niet vast is. Kaarten zijn representaties die actor zijn, een actieve, werkende rol hebben en vormend zijn.

LD
Beelden vertellen hoe de wereld was, is.

RM
Bijna altijd vanuit één standpunt. Het perfecte land in harmonie. Een wiskundige illusie van drie dimensies en diepte maar plat. Het idee rond de abstractie van wiskunde probeer ik ook te onderzoeken. En (land)kaarten als beelden die een loskoppelen van de ervaringen in die wereld veroorzaken. Zonder de menselijke ervaring. Imaginaire lijnen met een echte betekenis, als absolute waarheid, zonder de nuance van wie die maakte. Met invloed op hoe wij naar die wereld kijken. Migratiekaarten, het hele idee rond beweging zie je niet. Wel pijlen alsof het oorlogsbewegingen zijn, makkelijk, duidelijk, rechtlijnig. Dat vormt heel erg hoe wij ons verhouden tot de wereld en denken over die zaken. Een hyperrealiteit vol van leegheid, ongekoppelde verhevenheid en afstand.

LD
Hoe komt zo een besef?

RM
Ik heb me lang plaatsloos gevoeld. Me meer kunnen identificeren met wat ik niet ben dan wat ik wel ben. Ik ben aan de grens opgegroeid, België-Nederland-Duitsland is dichtbij Maastricht. En ook tussen twee culturen. In België was ik een Nederlander en omgekeerd, idem voor Tunesië. Ik ben altijd niet van daar.

LD
Vond je dat vlug lastig?

RM
Maar ik omarm dat ook. Daar zit ook wel een kracht in. Het is raar om geen bodem te voelen maar daardoor denk ik wel veel meer na over beweging. En hoe tussen plekken te bewegen. Ik ben ook meer gefascineerd door het relateren tot in plaats van het behoren tot.

LD
Je zegt ‘ik hoef niet per se een einde of een antwoord te vinden, de zoektocht is ook boeiend, geeft me ook dingen’.

RM
Er zijn definities maar die zet ik bewust in cursief. De true horizon. Een wiskundige benadering die de wereld abstraheert tot een bol zonder bomen, gebouwen, levens. Een perfectheid die niet bestaat. En wiskunde heeft de neiging om alles in perfecte situaties te krijgen. Ik ben geïnteresseerd in die abstractie. Ik tracht die bloot te leggen maar ook een alternatief te vinden of te kijken hoe je leeft in een wereld die niet van nature abstract is maar die het door al die beelden ook wel weer wordt. Hoe beweeg je daar in? Beweging als verzet ook. Hoe kan je in het maken jezelf gaan relateren tot ruimte, je eigen camera en jezelf. Hoe kan je ook die hiërarchie doorbreken. Een zoektocht waar je zelf niet een soort van uitkomst weet. In die interactie met elkaar ontstaat dan iets en dat kan dan weer ergens heen leiden. De zoektocht is bijna het doel.

LD
Kan je dit uitschrijven of ontstaat dit?

RM
Ik schrijf bijna niks uit (lacht). Ik heb ideeën waarrond ik werk. Ik zoek de connectie met anderen. Niet om mezelf als ‘ik ben dit en dit’ maar juist over hoe ik met anderen meer kan zijn. Wat ontstaat uit die interactie. Relateren tot, in een constante beweging. En eerlijk naar mezelf, noodzakelijk. Wat betekent het om filmmaker te zijn. Ik wil film gebruiken als manier om te zijn of om in de wereld te zijn.

LD
Film ontstaat nog eens in de montage.

RM
Tijdens het monteren ben je in een andere mindset dan wanneer je aan het filmen bent. Die film wordt dan een wezen. Die iets meer van dit, iets meer van dat nodig heeft. En opeens was ik flight simulator beelden aan het opnemen. Dat spookte allemaal wel ergens achter in mijn hoofd maar kwam door het monteren terug vooraan in mijn gedachten. Wat ik vooral heb geleerd tijdens de montage... Er waren heel veel momenten waarop ik dacht ‘wat heb ik hier eigenlijk allemaal gedaan en hier komt helemaal niks uit’. Maar misschien is het ook ok en was het gewoon de actie van het filmen zelf? Ik had enorm veel materiaal. Ik hoop dat ik dat heb moeten doen om uiteindelijk hier terecht te komen of zo. Deel van het proces. Ik ben in januari dit jaar beginnen monteren met iemand anders, met Leon.

LD
Een nieuwe blik.

RM
Tekst op beeld bijvoorbeeld.

LD
Zonder zou de film hermetisch zijn. En zonder voice-over.

RM
Ik kan soms heel erg verloren geraken in mijn hoofd en hij kon me goed terug halen naar hier. Hij is zelf filmmaker, werkt ook fragmentarisch en verzamelt ook veel beeld. Een goeie partner dus. Ik heb bewust geen voice-over omdat dat ook weer dat definiërende hiërarchische heeft.

LD
Het is tekst die niet dwingt, zoekend is.

RM
Wat is waar en wat niet? Zo laat je het aan de kijker. Ik vind de afwezigheid van de persoon, als stem ook wel interessanter. Omdat de film werkt rond afwezigheid van iets. Het negatieve zoals in foto, een negatief beeld. Het omgekeerde, wat er niet is. Het draait om beelden en evengoed om ideeën. Het is ook moelijk om vanuit ideeën naar een medium als film te gaan. Het is daar eigenlijk niet voor bedoeld (lacht).

LD
Is het een zelfportret en iets universeels, beide?

RM
Ik maak dit als zelfonderzoek en uiteindelijk gaat het naar andere mensen. Het is wel belangrijk dat andere mensen inzichten hebben. Weg van navelstaarderij.

LD
Ben je er blij mee?

RM
Ik probeer er niet te veel een waarde-oordeel aan te geven. Het is aan anderen om dat te zeggen. Het is goed als ze het goed vinden, het is goed als ze het slecht vinden. Het is allemaal ok. En nu ik afgestudeerd ben wil ik ook nieuwe manieren zoeken om mensen samen te brengen rond film, uitwisselen, vertonen. Maar ook alternatieve manieren. Ruimtes maken online of real life voor mensen. Onderzoeksprojecten waarover ik aan het nadenken ben. Connectie zoeken en maken via film, ontmoeten. Zelf blijven maken en onderzoeken van film en van wat film is, doet, kan.