Erica Moriconi
Overripe

Overripe (2025) van Erica Moriconi is een complexe, trage en tedere kortfilm. Erica schotelt ons een verhaal voor waarin verwondering en verveling samenkomen, twee prikkels die zelden hand in hand gaan. Ze plaatst deze niet-overlappende ervaringen in dezelfde supermarkt, afgesloten van de buitenwereld.

De film begint met een winkelwagentje. Een kwetsbare, delicate perzik rolt heen en weer over het metalen rooster. We weten dat de schil zal scheuren en kneuzen. In winkels wordt fruit zorgvuldig op een kunstmatige manier uitgestald. Door de voortdurende visuele herhaling in de winkelrekken verdwijnt hun broosheid. Erica's prachtige grafische wereld en traag geanimeerde timing versterken dat verhaal. De haartjes op onze armen en de haartjes op de schil van de perzik gaan langzaam rechtop staan.

Robbe Vervaeke
Wat boeit je zo aan fruit en groenten?

Fruit en groenten fascineren me al heel lang, maar ik denk dat ik nooit precies heb kunnen achterhalen waarom. Ze voelen als perfecte dingen. Het zijn kleine werelden, capsules van kleur en draden. Het zijn geschenken. Het zijn objecten, maar ze zijn niet door mensen gemaakt, ze zijn door de natuur gemaakt en in veel opzichten hebben we geen controle over dat proces. Ze belichamen het leven op hun eigen manier, vergelijkbaar met maar toch anders dan mensen.

Dat maakt ze een goed medium om een verhaal op te projecteren. Voor Overripe heb ik de kwetsbaarheid van fruit gekoppeld aan de emotionele kwetsbaarheid van mensen. Een perzik laten rotten voelt een beetje als onszelf overgeven aan eenzaamheid. Ontbinding is onvermijdelijk en een noodzakelijk onderdeel van de levenscyclus. Fruit herinnert me eraan dat het voedzaam voor ons is om verbondenheid te omarmen door middel van imperfecties.

RV
Je hebt je film halverwege de productie nog aangepast. Kun je ons wat meer vertellen over waarom en hoe je deze beslissingen hebt gemaakt?

De beslissing om mijn film aan te passen kwam voort uit tijdgebrek. Ik heb mijn master in één jaar afgerond, dus ik had het ontzettend druk. Oorspronkelijk hoopte ik een ambitieuzere film te maken, maar met zo'n strak schema moest ik een compromis sluiten. De oorspronkelijke versie is veel uitgebreider en verkent verschillende hoeken van de supermarkt en wat daar schuilgaat. Ik wilde dit universum volledig kunnen verkennen met feedback van mijn mentoren en collega's. Buiten de academische wereld is het zeldzaam dat ik me volledig kan storten op zo'n intens project. Door de uitgebreide omvang van de film was de structuur ook erg modulair. Ik had dus in mijn achterhoofd dat het realistisch gezien nodig zou zijn om veel te schrappen. Ik nam tijdens de productie zoveel mogelijk tijd om het volledige universum tot stand te zien komen, maar ongeveer een maand voordat de film af moest zijn, heb ik de montage drastisch ingekort. De scènes die overbleven waren altijd de emotionele kern van de film; het meest geaard in de realiteit. Het was belangrijk voor mij om iets samenhangends en afgewerkts af te leveren, wetende dat ik ook mijn grotere doel had bereikt: de basis leggen voor een groter universum.

RV
Je bent een internationale student die ons vervoegt uit Boston, VSA. Kun je ons iets vertellen over het studeren hier?

Er is veel flexibiliteit bij KASK & Conservatorium, wat goed past bij het autonome karakter van de opleiding. Ik heb een tijdje een studiepauze genomen en het was fijn om me daarna echt te kunnen storten op het werk dat ik wilde doen, op een manier die voor mij natuurlijk aanvoelde. Het hoger onderwijs in de Verenigde Staten is heel anders dan in Europa – ik vind het ook leuk, maar het heeft, ten goede of ten kwade, niet dezelfde flexibiliteit. Dat gebrek aan structuur (in Europa, red.) kan echter een uitdaging zijn voor een nieuwkomer. Ik ben trots op mezelf dat ik heb kunnen afmaken wat ik me had voorgenomen, maar het heeft me wel mijn evenwicht gekost. Het was een grote test voor mijn doorzettingsvermogen. Naar het buitenland verhuizen om een film over eenzaamheid te maken, was misschien ook niet het aardigste wat ik mezelf had kunnen aandoen (oeps).

RV
Wat is de volgende stap voor jou?

Het leuke aan zoveel op de montagetafel laten liggen bij Overripe, is dat mijn volgende stap nu heel tastbaar voelt. Ik ben vastbesloten om de rest van mijn supermarkt tot leven te brengen. Een van de meest intimiderende dingen aan afstuderen is dat het kan voelen alsof je je creatieve kompas kwijt bent – zo voelde ik me tenminste na mijn bachelor – dus ik ben dankbaar dat ik kan voortbouwen op mijn huidige momentum. Ik weet niet precies hoe dat in de toekomst zal uitpakken, maar ik heb zin om ernaar te blijven streven.