Emese Veszely
emese veszely, master of graphic design

Emese Veszely is net afgestudeerd aan KASK & Conservatorium in de afstudeerrichting grafisch ontwerp. Het afgelopen jaar zette ze binnen het programma haar eigen persoonlijke school op. Tijdens Graduation 2025 presenteerde Emese deze school als een heerlijk onbewerkte, maar tot in de puntjes gestructureerde Google Drive-map. De talrijke spreadsheets en tekstdocumenten zijn overzichtelijk numeriek en visueel geordend. In 12 mappen bundelt ze haar ervaringen met het ontwikkelen van een eigen curriculum, gidst ze je door verschillende opdrachten en reflecteert ze op de rol van grafisch ontwerponderwijs — terwijl ze tegelijk het maximale uit haar masterjaar probeert te putten.

Arno Huygens
Emese, hoe ben je in de grafisch ontwerpscène beland?

Emese Veszely
Nog voor ik aan het hoger onderwijs begon, volgde ik in Hongarije een beroepsopleiding. We kregen er traditionele leerbewerking en modeontwerp, naast de gewone middelbare vakken. Na die opleiding werkte ik als kostuumontwerper, terwijl ik voorzichtig ook mijn eerste stappen in grafisch ontwerp zette.

Daarna volgde ik een bachelor design in Finland. Wij waren de allereerste lichting, waardoor het programma niet erg goed georganiseerd was. Toen dacht ik: oké, dan maak ik er zelf iets van. Ik begon boeken over grafisch ontwerp te lezen en de software zelfstandig te leren.

Voor mijn master trok ik naar KASK & Conservatorium, omdat ik een opleiding zocht die zich echt op grafisch ontwerp richtte. In de master is er echter weinig ruimte om met alle docenten in contact te komen, dus bedacht ik een manier om dat toch te realiseren.

AH
Je maakte een lijst met 12 regels die samen Emese's School vormen. Was dat het begin van het project?

EV
Die regels zijn pas ontstaan toen ik aan mijn scriptie begon. Op dat moment heb ik veel vergelijkbare lijsten van andere scholen bekeken. Daar dienden ze vooral om te illustreren dat je de school op je eigen manier kunt volgen. Mijn eigen regels, die ik het hele jaar onbewust al toepaste, schreef ik pas tegen het einde neer. De eerste regel is heel concreet: vraag om opdrachten van docenten. Andere zijn opener, zoals: wees kritisch. stel de agenda ter discussie. verstoor. wees aardig.

AH
Welke opdrachten kreeg je van je docenten?

EV
Mijn mentor Ronny en ik maakten een lijst van docenten van wie ik interessante opdrachten zou kunnen krijgen. Ik wilde op dat moment gewoon praktische dingen leren, zoals boekbinden en typografie en dergelijke. Ze reageerden op die oproep met zeven super spannende opdrachten.

Josse Pyl, bijvoorbeeld, vroeg me eerst om een blanco boekdummy te maken. Het vervolg van de opdracht was dan het vullen van dat boek – eerst het object, daarna de inhoud. Ik werkte samen met Beate, een vriendin en medemasterstudent, om een boek te maken van restjes uit onze werkplaats. We gebruikten oud papier dat verschillende kleuren had gekregen en probeerden een dummy te maken die bij dit materiaal paste. Het proces verliep heel organisch, waardoor we weer helemaal verliefd werden op het maken van boeken.

De dummy vulden we aan het einde van de opdracht niet eens in. In plaats daarvan schreef ik de gesprekken op die ik met Beate had gehad – iets wat ik bij de andere opdrachten nog niet had gedaan. Het resultaat is voor mij minder belangrijk dan de ervaring, zelfs wanneer die tot mislukking leidt. Deze keer was mijn belangrijkste conclusie dat ik meer wil samenwerken met anderen binnen grafisch ontwerp.

Ik had nog nooit met andere grafisch ontwerpers samengewerkt, dus ik ervoer het altijd als een eenzaam beroep. Toen ik hier aankwam, ontdekte ik andere mensen die met dezelfde problemen, zorgen en interesses te maken hebben als ik. Daarom is een van mijn favoriete onderdelen van het project een rondetafelgesprek dat ik met mijn klasgenoten heb gevoerd. Ik heb de school een jaar lang in data vastgelegd en dat gesprek hielp me om die informatie weer tot leven te brengen.

Ik dacht dat de opdrachten het belangrijkste onderdeel van het project zouden zijn, maar na een tijdje verdwenen ze een beetje naar de achtergrond. Ik raakte meer geïnteresseerd in het schrijven over wat een opdracht is, in plaats van ze uit te voeren en me alleen te richten op het produceren van iets. Zo werd het project meer gericht op onderzoek en schrijven.

Het begon vreemd genoeg met: “Ik ben hier om gebruik te maken van de school, de printer, de docenten en om praktische dingen te leren.” En nu ik vertrek, wil ik onderzoek doen. Ik heb veel bevestiging gekregen over mijn schrijven en ben volledig aan het heroverwegen of ik een grafisch ontwerper wil zijn die objecten creëert, of dat ik het soort ontwerper wil zijn dat onderzoek doet. Dat is voor mij een mooie manier om het project af te sluiten.

AH
Hoe moeten we grasduinen door het Excel-bestand?

EV
Ik vond het belangrijk om ervoor te zorgen dat de sheets beschikbaar zijn voor toekomstige studenten en docenten, maar wilde voorkomen dat dit zou aanvoelen als een handleiding voor het gebruik van de school. Ik wilde geen standaardoplossing creëren, maar de school aanpassen aan mijn persoonlijke behoeften. Door te laten zien hoe ik dat heb gedaan, hoop ik een discussie op gang te brengen of anderen te inspireren om hetzelfde voor zichzelf te creëren.

Ik heb een tijdje overwogen om de resultaten in een boek te gieten. Uiteindelijk ben ik heel blij dat ik dat niet heb gedaan, want het doel van het project is om inzicht te geven in de daadwerkelijke werkbestanden. Ik wilde daar trouw aan blijven. De spreadsheets zijn niet mooier of interessanter gemaakt dan ze zijn. Omdat ik ze niet heb bewerkt, kost het tijd om de bestanden door te nemen en hun structuur te begrijpen. Daarom heb ik veel aandacht besteed aan het ordenen en organiseren van alles in mappen. Als je echt nieuwsgierig bent om ernaar te kijken, zou de navigatie vlot moeten gaan. Dat was het idee achter de opstelling bij de Graduation tentoonstelling, met de computer op het bureau. Ik ga gewoon de kamer uit en jij doet je ding. Want dat is belangrijk: je moet het zelf ontdekken.